اثرات هیستو پاتولوژیکی نیتریت سدیم بر سرخرگ کلیوی موش صحرایی

سابقه و هدف: نیتریت، ماده مورد استفاده در صنعت می باشد که جهت نگهداری مواد غذایی به خصوص سوسیس و کالباس مورد استفاده قرار می گیرد. با توجه به مصرف زیاد غذاهای فست فود در جامعه و بالا بودن نیتریت در آن ها و هم چنین وجود این ماده مضر در آب، خاک و اکوسیستم، سلامتی بسیاری از انسان ها را به خطر می اندازد. لذا مطالعه حاضر جهت بررسی اثرات هیستو پاتولوژیکی نیتریت سدیم بر سرخرگ کلیوی موش صحرایی صورت گرفت. مواد و روش ها: در این مطالعه آزمایشی بر اساس جنسیت 60 سر موش صحرایی نر و ماده بالغ نژاد ویستار را به طور تصادفی به شش گروه 10 تایی تقسیم کرده سپس آن ها را به مدت 60 روز تحت مداخله قرار دادیم. که به گروه دریافت کننده با دوزحداقل نیتریت سدیم (mg/kg/day 175)، گروه دریافت کننده دوز حداکثر نیتریت سدیم (mg/kg/day350) و گروه کنترل تقسیم شدند. موش های صحرایی نیتریت سدیم را از طریق آب شرب دریافت می کردند. در پایان روز 60 پس از بیهوشی و خون گیری مستقیم از قلب، سرخرگ کلیوی از بدن حیوان خارج و سپس جهت بررسی تغییرات بافتی از آن ها، مقاطع بافتی تهیه گردید. رنگ آمیزی نمونه ها به روش هماتوکسیلین- ائوزین صورت پذیرفت و ضخامت لایه میانی intima media thickness)) نیز توسط نرم افزار image tool اندازه گیری شد. فاکتورهایی نظیر ویژگی های بافت شناسی (مورفومتریک و مورفولوژیک) سرخرگ، تغییرات وزن بدن در قبل و بعد از آزمایش و میزان nox خون در هر دو جنس مورد بررسی قرار گرفت. در انتها نتایج به دست آمده به وسیله نرم افزار spss17 مورد بررسی آماری قرار گرفت. یافته ها: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که میزان nox خون حیوانات در هر دو جنس در گروه دریافت کننده با دوز 350 میلی گرم بر کیلوگرم نیتریت سدیم و گروه دریافت کننده با دوز 175 میلی گرم بر کیلوگرم در مقایسه با گروه کنترل خود، به صورت معنی داری افزایش یافته است (05/0p≤). هم چنین ضخامت لایه میانی در گروه نر و ماده دریافت کننده دوز 350 میلی گرم نیتریت سدیم، در سطح معنی دار نسبت به گروه کنترل خود کاهش یافته است (05/0p≤). استنتاج: براساس نتایج حاصل، نیتریت سدیم در دوزهای مختلف میزان nox خون را افزایش داد و در دوز 350 میلی گرم نیتریت سدیم باعث کاهش ضخامت لایه میانی سرخرگ کلیوی گردید؛ لذا با توجه به مطالعه حاضر به نظر می رسد که وجود نیتریت در مواد غذایی می تواند مشکلات عروقی را در افراد مصرف کننده ایجاد نماید و به عنوان یک عامل تهدید کننده سیستم عروقی به حساب آید.